Η Αμαλία μπορεί να μην είναι πιά κοντά μας χάρη σε αυτούς που με τα λάθη και τις παραλείψεις τους της στέρησαν τη ζωή. Η Αμαλία όμως ζεί στις καρδιές μας και μας δίδαξε ένα πολύ μεγάλο μάθημα ζωής και ήθους και μας έκανε να μην κρυβόμαστε πίσω από μάσκες αν και θέλει κουράγιο να αναρωτηθούμε σε ποιους από αυτούς που περιγράφει η Αμαλία νοσηλευτές ή ιατρούς μοιάζουμε και πως θα πρέπει να είμαστε..... ίσως ως ελάχιστος φόρος τιμής σε μία ηρωίδα που μας δίδαξε με την στάση της το μεγαλύτερο μάθημα για την αξιοπρέπεια του ασθενή αξίζει να επισκεφτείτε το blog της http://fakellaki.blogspot.com/
Λίγα λόγια της Αμαλίας....
"Έχω πονέσει αφόρητα, έχω νιώσει τον πανικό νιώθοντας τον ανυπέρβλητο πόνο να έρχεται, έχω σκεφτεί αμέτρητες φορές ν'αυτοκτονήσω λόγω του πόνου, έχω περάσει άπειρες ώρες στο κρεββάτι ουρλιάζοντας απ'τον πόνο, έχω χρειαστεί για μεγάλα διαστήματα τη βοήθεια των άλλων, έχω καταστραφεί οικονομικά, έχω καταστρέψει οικονομικά την οικογενειά μου, έχω υπάρξει βάρος για την οικογένειά μου, έχω υπάρξει βάρος για τους φίλους μου, έχω υποστεί το όποιο ρίσκο δεκάδων χειρουργικών επεμβάσεων, έχω κάνει τραύματα κατακλίσεως, έχω χάσει απολαύσεις αμέτρητες, έχω στερηθεί διασκεδάσεις , έχω διακόψει τις σπουδές μου πάνω από τρεις φορές, έχω χάσει εκδρομές, έχω στερηθει ταξίδια, έχω στερηθεί την ξενοιασιά στις κινήσεις λόγω του πόνου ή του φόβου του πόνου...."
Otan to diabasa prin 1 - 1,5 xrono dakrysa.... Putanosistima
ΑπάντησηΔιαγραφή