Ασθενείς Λόγοι....

Μία νέα θεματολογία αναρτήσεων που θα αναφέρει εμπειρίες ασθενών, προστίθεται στις ήδη υπάρχουσες.

Η νοσηλευτική μετασχηματίζεται και επαναπροσδιορίζει τον εαυτό της μέσα στο νέο αιώνα που ήδη είναι εδώ, μπορεί να αφήνουμε πίσω μας πολλά από τα επιτεύγματα που προηγήθηκαν επειδή δεν είναι πλέον λειτουργικά, αλλά θα ήθελα να σας επιστήσω την προσοχή στο γεγονός ότι εάν δώσουμε ή αν γυρίσουμε την πλάτη σε αυτό που μας χαρακτηρίζει ως επαγγελματίες υγείας σε όλα τα πεδία δράσης και παρέμβασης, εάν δηλαδή αφήσουμε να χαθεί η τέχνη της φροντίδας η τέχνη να είμαστε ανθρώπινοι τότε χάνουμε την ιδέα και την ψυχή της νοσηλευτικής που θεράπευε την καρδιά και την ψυχή της ανθρωπότητας μέσα στους αιώνες, χάνουμε την ίδια την αξία και την μοναδικότητα της επαγγελματικής μας υπόστασης....

Ο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, ο συγγραφέας του ''εκατό χρόνια μοναξιά'' του ''έρωτα στα χρόνια της χολέρας'' του ''χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου'' και άλλων σημαντικών έργων, ο δημιουργός του μαγικού ρεαλισμού, ο μεγάλος αυτός άνθρωπος έχει αποσυρθεί από τη δημόσια ζωή για λόγους υγείας: καρκίνος στους λεμφαδένες. Η κατάστασή του μοιάζει να επιδεινώνεται μέρα με τη μέρα.

Η αποχαιρετιστήρια επιστολή εστάλη από τον συγγραφέα στους φίλους του...

φεύγει από κοντά μας...

Στην αποχαιρετιστήρια επιστολή του, που δόθηκε μέσω των φίλων του αποσπασματικά αναφέρει...

«Έμαθα πως ο άνθρωπος δικαιούται να κοιτά τον άλλον από ψηλά μόνο όταν πρέπει να τον βοηθήσει να σηκωθεί. Είναι τόσα πολλά τα πράγματα που μπόρεσα να μάθω από σας, αλλά δεν θα χρησιμεύσουν αλήθεια πολύ, γιατί όταν θα με κρατούν κλεισμένο μέσα σ' αυτή τη βαλίτσα, δυστυχώς θα πεθαίνω.

Να λες πάντα αυτό που νιώθεις και να κάνεις πάντα αυτό που σκέφτεσαι. Αν ήξερα ότι σήμερα θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ' έβλεπα να κοιμάσαι, θα σ' αγκάλιαζα σφιχτά και θα προσευχόμουν στον Κύριο για να μπορέσω να γίνω ο φύλακας της ψυχής σου. Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ' έβλεπα να βγαίνεις απ' την πόρτα, θα σ' αγκάλιαζα και θα σού 'δινα ένα φιλί και θα σε φώναζα ξανά για να σου δώσω κι άλλα. Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα άκουγα τη φωνή σου, θα ηχογραφούσα κάθε σου λέξη για να μπορώ να τις ακούω ξανά και ξανά. Αν ήξερα ότι αυτές θα ήταν οι τελευταίες στιγμές που σ' έβλεπα, θα έλεγα "σ' αγαπώ" και δεν θα υπέθετα, ανόητα, ότι το ξέρεις ήδη.

Υπάρχει πάντα ένα αύριο και η ζωή μας δίνει κι άλλες ευκαιρίες για να κάνουμε τα πράγματα όπως πρέπει, αλλά σε περίπτωση που κάνω λάθος και μας μένει μόνο το σήμερα, θα ΄θελα να σου πω πόσο σ'αγαπώ κι ότι ποτέ δεν θα σε ξεχάσω.

Το αύριο δεν το έχει εξασφαλίσει κανείς, είτε νέος είτε γέρος. Σήμερα μπορεί να είναι η τελευταία φορά που βλέπεις τους ανθρώπους που αγαπάς. Γι' αυτό μην περιμένεις άλλο, κάν' το σήμερα, γιατί αν το αύριο δεν έρθει ποτέ, θα μετανιώσεις σίγουρα για τη μέρα που δεν βρήκες χρόνο για ένα χαμόγελο, μια αγκαλιά, ένα φιλί και ήσουν πολύ απασχολημένος για να κάνεις πράξη μια τελευταία τους επιθυμία. Κράτα αυτούς που αγαπάς κοντά σου, πες τους ψιθυριστά πόσο πολύ τους χρειάζεσαι, αγάπα τους και φέρσου τους καλά, βρες χρόνο για να τους πεις "συγνώμη", "συγχώρεσέ με", "σε παρακαλώ", "ευχαριστώ" κι όλα τα λόγια αγάπης που ξέρεις. Κανείς δεν θα σε θυμάται για τις κρυφές σου σκέψεις. Ζήτα απ' τον Κύριο τη δύναμη και τη σοφία για να τις εκφράσεις. Δείξε στους φίλους σου τι σημαίνουν για σένα».