Φυσιολογικές τιμές συχνών εργαστηριακών εξετάσεων

Βαρύτητα εγκαύματος

Ενδοφλέβια Υγρά

Θεραπεία με CPAP

Ρευματοειδής Αρθρίτιδα

Η Ρευματοειδής Αρθρίτιδα (ΡΑ) είναι μία χρόνια αυτοάνοση φλεγμονώδης πάθηση, κατά την οποία το ανοσοποιητικό σύστημα του ανθρώπου επιτίθεται εναντίον των ιστών του ιδίου του οργανισμού. Μπορεί να προσβάλει πολλούς ιστούς και όργανα, αλλά χαρακτηρίζεται κυρίως από φλεγμονή των αρθρώσεων, η οποία μπορεί να οδηγήσει σε σημαντική μείωση της κινητικότητας και της λειτουργικότητας γενικότερα, με σοβαρές επιπτώσεις στην υγεία του ασθενούς.
Η έρευνα που γίνεται τα τελευταία χρόνια έχει οδηγήσει στη καλύτερη κατανόηση της πάθησης και σε μια πιο ολοκληρωμένη αντιμετώπιση της, που εκτός από τη φαρμακευτική αγωγή περιλαμβάνει την άσκηση, την διατροφή και την εκπαίδευση του ασθενή με στόχο την αλλαγή του τρόπου ζωής του και τη βελτίωση της καθημερινότητάς του.

Ποιούς προσβάλει η ΡΑ;

Η ΡΑ έχει παγκόσμια κατανομή και προσβάλει όλες τις εθνικότητες. Αν και η πάθηση μπορεί να εμφανιστεί σε οποιαδήποτε ηλικία, το μέγιστο της συχνότητας εμφάνισης είναι μεταξύ 4ης και 6ης  δεκαετίας της ζωής. Οι γυναίκες προσβάλλονται  δύο με τρείς φορές συχνότερα από τους άνδρες.
Υπολογίζεται ότι περίπου το 1% του παγκόσμιου πληθυσμού υποφέρει από ρευματοειδή αρθρίτιδα.
Μελέτες που έχουν πραγματοποιηθεί υποδεικνύουν αξιοσημείωτες διαφορές στην εμφάνιση και την έκφραση της ΡΑ στον Ελληνικό πληθυσμό σε σύγκριση με άλλα κράτη. Διάφοροι γενετικοί και περιβαλλοντικοί παράγοντες  συνεισφέρουν στην ηπιότερη έκφραση της νόσου στους Έλληνες ασθενείς σε σύγκριση με τους ασθενείς της Βόρειας Ευρώπης.

Ποιά είναι τα αίτια της ΡΑ;

Αν και τα ακριβή αίτια εμφάνισης της ΡΑ δεν είναι γνωστά, οι έρευνες τα τελευταία χρόνια δείχνουν ότι η εμφάνισή της οφείλεται στην αλληλεπίδραση πολλών παραγόντων: γενετικών, περιβαλλοντικών και ορμονικών.

• Γενετικοί παράγοντες

Φαίνεται ότι ορισμένα γονίδια παίζουν ρόλο στην εμφάνιση, μορφή και σοβαρότητα της νόσου. Οι ασθενείς που κληρονομούν από τους γονείς τους αυτά τα γονίδια είναι  πιο επιρρεπείς να εμφανίσουν την  πάθηση. Αυτό δεν σημαίνει ότι τα άτομα με τα γονίδια αυτά θα νοσήσουν οπωσδήποτε καθώς και άλλοι παράγοντες, περιβαλλοντικοί και ορμονικοί, συμμετέχουν στην ενεργοποίηση της ασθένειας.
Πολλές γενετικές μελέτες έχουν επιβεβαιώσει τη γενετική προδιάθεση της ΡΑ. Στις μελέτες μονοζυγοτικών διδύμων η πιθανότητα εκδήλωσης της πάθησης στον δίδυμο αδελφό πάσχοντος από ΡΑ προσεγγίζει το 60% , συγκριτικά με μόνο 1% πιθανότητα στο γενικό πληθυσμό. Επίσης έχει διαπιστωθεί αυξημένος κίνδυνος εμφάνισης ΡΑ στα μέλη οικογενειών όπου υπάρχει άτομο που πάσχει από τη νόσο.

• Περιβαλλοντικοί παράγοντες

Έμμεσες ενδείξεις υποστηρίζουν ότι η έκθεση γενετικά προδιατεθειμένων ατόμων σε ορισμένους περιβαλλοντικούς παράγοντες όπως κάπνισμα, ιούς ή βακτήρια, αυξάνει τη πιθανότητα εμφάνισης της πάθησης.

• Ορμονικοί παράγοντες

Πιστεύεται ότι το φύλο και η διαταραχή κάποιων ορμονών μπορεί να σχετίζεται με την έκφραση της νόσου. Η πιθανότητα εμφάνισης της ΡΑ στις γυναίκες είναι 2-3 φορές μεγαλύτερη από ότι στους άντρες, ενώ το 75% των εγκύων με ΡΑ παρουσιάζουν αυθόρμητη ύφεση της νόσου κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, και έξαρση λίγες εβδομάδες μετά τον τοκετό.

Πώς εκδηλώνεται η ΡΑ;

Η έναρξη της ΡΑ μπορεί να είναι οξεία, υποξεία ή σταδιακή. Ο πιο συχνός τρόπος εμφάνισης είναι η σταδιακή (ήπια) εκδήλωση των συμπτωμάτων σε μια περίοδο αρκετών εβδομάδων.
Οι κλινικές εκδηλώσεις της ΡΑ διακρίνονται σε αρθρικές και εξωαρθρικές («εκτός των αρθρώσεων»). Πολύ συχνά διαφέρουν από ασθενή σε ασθενή αλλά και στον ίδιο ασθενή κατά την πορεία της νόσου. Γενικά συστηματικά συμπτώματα όπως πυρετός, εύκολη κόπωση, διάχυτές μυαλγίες, μειωμένη όρεξη και απώλεια βάρους, μπορεί να συνοδεύουν ή να προηγούνται των ειδικών εκδηλώσεων της νόσου.

Αρθρικές εκδηλώσεις

Το βασικό χαρακτηριστικό της ΡΑ είναι η αρθρίτιδα ή υμενίτιδα  που οφείλεται σε φλεγμονή του αρθρικού υμένα (η  μεμβράνη που καλύπτει τον αρθρικό θύλακο από την εσωτερική πλευρά και παράγει ένα υγρό, το αρθρικό υγρό, στην αρθρική κοιλότητα). Εκδηλώνεται με πόνο, ερυθρότητα, θερμότητα, οίδημα και περιορισμό της κινητικότητας της άρθρωσης. Με το χρόνο η φλεγμονή επεκτείνεται στους γύρω αρθρικούς ιστούς  με αποτέλεσμα την καταστροφή της άρθρωσης και τη δημιουργία παραμορφώσεων. Η προσβολή των αρθρώσεων είναι συνήθως συμμετρική, δηλαδή πάσχουν οι αντίστοιχες αρθρώσεις και στις δύο πλευρές του σώματος. Συχνότερα στην αρχή η νόσος προσβάλει τον καρπό και τις μικρές αρθρώσεις των δακτύλων των χεριών και των ποδιών, ενώ καθώς εξελίσσεται μεγαλύτερες αρθρώσεις, όπως αγκώνες, γόνατα, ποδοκνημικές, ώμοι, ισχία μπορεί να προσβληθούν, καθώς και οι αρθρώσεις του αυχένα. Δυνητικά μπορεί να πάσχουν όλες οι αρθρώσεις του σώματος εκτός από τις αρθρώσεις των τελικών φαλαγγών των δακτύλων και την θωρακική και οσφυϊκή μοίρα της σπονδυλικής στήλης που δεν προσβάλλονται σχεδόν ποτέ.
Χαρακτηριστικό σύμπτωμα της ΡΑ, όπως  και κάθε φλεγμονώδους αρθρίτιδας, είναι η πρωινή δυσκαμψία διάρκειας μεγαλύτερης της μιας ώρας, κατά την αφύπνιση και μετά από παρατεταμένη ακινησία.  Οι ασθενείς συνήθως περιγράφουν την ανάγκη να βάλουν τα χέρια τους σε ζεστό νερό για να μπορέσουν να λειτουργήσουν καλύτερα το πρωί, ενώ ο πόνος και το οίδημα στα δάκτυλα τον ποδιών δυσκολεύει το περπάτημα και πολλές φορές χρειάζονται μεγαλύτερο νούμερο παπούτσια.

Εξωαρθρικές εκδηλώσεις

Η ΡΑ εκτός από τις αρθρώσεις μπορεί, σε ποσοστό 40% περίπου, να προσβάλει και άλλα όργανα του σώματος.
 Η πιο συχνή εξωαρθρική εκδήλωση της νόσου είναι τα ρευματοειδή οζίδια. Πρόκειται για οζίδια που εμφανίζονται συνήθως κάτω από το δέρμα, κοντά στις αρθρώσεις ή σε σημεία πίεσης όπως οι εκτατικές επιφάνειες των αντιβραχίων και των δακτύλων. Σε σπάνιες περιπτώσεις μπορεί να παρουσιαστούν σε εσωτερικά όργανα όπως οι πνεύμονες.
Συχνή εκδήλωση είναι και η ξηρότητα των οφθαλμών και του στόματος (ξηροφθαλμία, ξηροστομία), ενώ  λιγότερο συχνά μπορεί να παρουσιαστεί  προσβολή των πνευμόνων (πλευρίτιδα), της καρδιάς (περικαρδίτιδα), των αιμοφόρων αγγείων (αγγειίτιδα), και σπάνια προσβολή του νευρικού συστήματος και των νεφρών.

Πώς γίνεται η διάγνωση της ΡΑ;

Κατά κανόνα η διάγνωση της ΡΑ είναι κλινική και γίνεται με τη λήψη λεπτομερούς ιστορικού και την κλινική εξέταση από εξειδικευμένο ιατρό. Τα ευρήματα της κλινικής εξέτασης είναι αυτά που συνήθως οδηγούν τον ιατρό στη διενέργεια ορισμένων εργαστηριακών και απεικονιστικών εξετάσεων για να τεθεί τελικά η διάγνωση της ΡΑ. Πολλές  φορές τα αρχικά συμπτώματα που εμφανίζει ο ασθενής δεν είναι αρκετά ή η κλινική εικόνα δεν είναι τυπική της έναρξης της νόσου και απαιτείται ιατρική παρακολούθηση για αρκετό διάστημα προκειμένου να διαγνώσει ο ιατρός τη πάθηση ή να αποκλείσει άλλου είδους νοσήματα.
Η γρήγορη διάγνωση και η έγκαιρη θεραπεία είναι πολύ σημαντικές για την εξέλιξη της νόσου. Γι’ αυτό η επίσκεψη στον ειδικό ιατρό, αν συντρέχουν λόγοι, καθώς και η πρόσβαση και στη συνέχεια η συμμόρφωση στην συμφωνηθείσα αγωγή, αποτελούν καθοριστικούς παράγοντες για την επιτυχή διαχείριση της πάθησης και την βέλτιστη ποιότητα ζωής τους ασθενούς.

Πηγή:  http://www.ucbpharma.gr/

Θέσεις έγχυσης ενέσιμου φαρμάκου

Κριτική Σκέψη στη Νοσηλευτική

Κλίμακες Άγχους

 

* Ερωτηματολόγιο Άγχους Εξαρτώμενου από την Κατάσταση ή την Προσωπικότητα

Spielberger, C.D., Gorsuch, R.L., & Lushene, R.E. (1970). Manual for the State-Trait Anxiety Inventory. Palo Alto, CA: Consulting Psychologists Press.

* Κλίμακες αμηχανίας

Modigliani, a. (1996). Embarrassment and social influence. Unpublished doctoral dissertation. University of Michigan, Ann arbor

* Κλίμακα Φόβου Αρνητικής Αξιολόγησης (ΦΑΑ) 

Αρχική κλίμακα 30 ερωτήσεων: Watson, d., & Friend ,R. (1969). Measurement of social-evaluation anxiety. Journal of Consulting and clinical Psychology, 33, 448-457

* Αναθεωρημένη κλίμακα  με 12 ερωτήσεις: Leary, M.R. (1983).

A brief version of the Fear of  Negative Evaluation scale. Personality and social psychology Bulletin, 9,  371-375 

* Κλίμακα Νοσοκομειακού Άγχους και Κατάθλιψης (HADS)

Zigmund, A.S, & Snaith, R.P, (1983). The Hospital anxiety and Depression Scale. Acta Psychiatrica Scandinavia, 67 , 361-370.

* Κλίμακα ¨Άγχους Αλληλεπίδρασης

Leary, M.R. (1983). Social anxiousness: the construct and its measurement. Journal of Personality Assessment, 47 , 66-75.

* Προσωπική Αναφορά της αντίληψης της Επικοινωνίας (PRCA-24)

McCroskey, J.C. (1982). An introduction to theoretical communication (4^th ed.). Englewood Cliffs, NJ: Prentice-Hall.

* Προσωπική Αναφορά της Αυτοπεποίθησης ως Ομιλητή

Paul. F.L. (1966). Insight vs, desensitization in psychotherapy. Stanford, CA: Stanford University Press.    

* Κλίμακα  Συστολής

Cheek, J.M., & Buss, A.H. (1981). Shyness and sociability. Journal of Personality and social Psychology, 41 330-339.

* Κλίμακα Παιδικού Κοινωνικού Άγχους

La Greca, A.M., Dandes, S.K., Wick, P., Shaw, K., Stone, W.L. (1988). Development  of the Social scale for children : Reliability and concurrent validity. Journal of clinical  child Psychology, 17 , 84-3-91.

*Υποκλίμακα  του Κοινωνικού Άγχους της Κλίμακας Αυτεπίγνωσης

Αρχική Κλίμακα: Renigstein , A., Scheier, M.F., & Buss, A.H. (1975). Public and private self-consciousness: Assessment and theory. Journal of Consulting and Clinical Psychology, 43, 522-527.

* Αναθεωρημένη κλίμακα για μη κολεγιακούς πληθυσμούς: Scheier, M.F., & Carver, C.S. (1985).

The Self-Consciousness Scale: A revised version for use with general populations. Journal of Applied Social Psychology, 15 , 687-699.

* Κλίμακα Κοινωνικής Αποφυγής και Δυσφορίας (ΚΑΔ)

Watson, D., & Friend, R. (1969). Measurement of social evaluative anxiety. Journal of Consulting and Clinical Psychology, 33 , 448-457.

* Κλίμακα Κοινωνικής Επιφυλακτικότητας

Jones, W.H., & Briggs, S.R. (1986). Manual for the social Reticence Scale. Palo Alto, CA: Consulting Psychologists Press.

* Κλίμακα Έκδηλου Άγχους

Taylor, J.A. (1953). A personality scale of manifest anxiety. Journal of Abnormal and Social Psychology, 48 , 285-290.

(DiMatteo, σελ. 781- 789, 2006)

ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΕΣ ΔΟΚΙΜΑΣΙΕΣ

Α. δοκιμασία Rorschach: Οι αγχώδεις ασθενείς δίνουν απαντήσεις που σχετίζονται με κινήσεις ζώων, μορφές ανευδομής και επιτάση των χρωμάτων.

Β. δοκιμασία TAT.

Γ. Δοκιμασία Bender- Gestalt: Τα σχήματα που σχεδιάζουν οι αγχώδεις ασθενείς μπορεί να απλώνονται σε όλη τη σελίδα.

Δ. Σχεδίαση ανθρώπινης φιγούρας: Οι αγχώδεις ασθενείς μπορεί να ζωγραφίσουν βιαστικά.

Ε. Πολυφασικό ερωτηματολόγιο προσωπικότητας της Μινεσότα- II (MMPI- II): Οι ασθενείς με αγχώδεις διαταραχές παίρνουν υψηλές βαθμολογίες στις κλίμακες υποχονδρίασης, ψυχασθένειας και υστερίας (Kaplan and Sadock’s, σελ. 202, 1996).

Εγκεφαλικό Επεισόδιο -πρώιμη αναγνώριση συμπτωμάτων

 Τα εγκεφαλικά επεισόδια αποτελούν τη σημαντικότερη αιτία αναπηρίας στους ενήλικες και μια από τις σημαντικότερες αιτίες θανάτου παγκοσμίως.
Στη χώρα μας υπολογίζεται ότι κάθε χρόνο συμβαίνουν 30 έως 35 χιλιάδες πρωτοεμφανιζόμενα εγκεφαλικά επεισόδια, ενώ το σύνολο των εισαγωγών στα νοσοκομεία ξεπερνά τις 40 χιλιάδες ετησίως.

Προκαλούν σοβαρές σωματικές, ψυχικές, κοινωνικές αλλά και οικονομικές επιπτώσεις όχι μόνο στους επιζώντες ασθενείς, αλλά και στις οικογένειές τους.
Τα εγκεφαλικά επεισόδια διακρίνονται σε ισχαιμικά, που είναι πιο συχνά και αποτελούν το 85% του συνόλου των εγκεφαλικών και σε αιμορραγικά (15%).
 
Ορισμένα άτομα έχουν μεγαλύτερη πιθανότητα να υποστούν εγκεφαλικό επεισόδιο:

• Άτομα προχωρημένης ηλικίας
• Άνδρες
• Διαβητικοί
• Άτομα με ιστορικό εγκεφαλικού επεισοδίου

Παράγοντες που αυξάνουν την πιθανότητα εμφάνισης εγκεφαλικού επεισοδίου είναι:

• Η υπέρταση
• Κολπική μαρμαρυγή
• Σακχαρώδης Διαβήτης
• Αυξημένη χολιστερίνη
• Κάπνισμα

ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΣΗΜΕΙΩΝ ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΟΥ ΜΕ ΤΟ ακρώνυμο F.A.S.T.

F - Facial Drooping
Γέρνει το πρόσωπο ,Αναζητήστε μία πλευρά του προσώπου ή του στόματος που γέρνει. Ζητήστε από το άτομο να χαμογελάσει.

A -Arm Weakness
Αδυναμία Χεριών - Είναι ένα χέρι μουδιασμένο ή αδύναμο; Ζητήστε από το άτομο να σηκώσει και τα δυο χέρια. Ένα από τα δύο χέρια πέφτει προς τα κάτω;

Ο πιο κοινός τύπος εγκεφαλικού επεισοδίου λέγεται Ισχαιμικό, αυτό συμβαίνει σε δεκαεπτά από τις είκοσι περιπτώσεις. Ένα Ισχαιμικό αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο προκαλείται όταν ένας θρόμβος αίματος που μπλοκάρει από μια αρτηρία, αυτό περιορίζει την ποσότητα του αίματος και του οξυγόνου που μπορεί να φτάσει στον εγκέφαλο. Αυτό συμβαίνει λόγω της στένωσης των αρτηριών, αλλά μερικές φορές ένας θρόμβος αίματος θα σχηματιστεί κάπου αλλού στο σώμα και αυτό πηγαίνει στην κυκλοφορία του αίματος και στη συνέχεια στις αρτηρίες κοντά στον εγκέφαλο.
Ένα μίνι εγκεφαλικό επεισόδιο ή παροδικό ισχαιμικό επεισόδιο (TIA), μπορεί να συμβεί με παρόμοια συμπτώματα όπως ξαφνικό μούδιασμα, εξασθένιση της όρασης, διανοητική σύγχυση, τα οποία εξαφανίζονται μέσα σε μερικά λεπτά έως και 24 ώρες. Κανονικά αναρρώνουν οι ασθενής πλήρως από ένα παροδικό ισχαιμικό επεισόδιο, αλλά είναι σημαντικό να δουν το γιατρό τους επειγόντως ώστε να τους συμβουλέψει για το πώς να μειώσουν τον κίνδυνο. Πάρτε το ως προειδοποίηση και κάντε κάτι μην το αφήσετε!
Θυμηθείτε, εγκεφαλικά επεισόδια μπορούν να προληφθούν, θεραπεύουν και να νικηθεί γρήγορα η επίθεση τους. Τα συμπτώματα συνήθως εμφανίζονται ξαφνικά.

S -Speech Difficulty
Δυσκολία ομιλίας - Είναι η ομιλία μπερδεμένη; Είναι δύσκολο ο ασθενής να μιλήσει ή να γίνει κατανοητός; Ζητήστε από το άτομο να επαναλάβει μια απλή φράση.

T-Time to call

Ώρα να καλέσετε το Ε.Κ.Α.Β. Εάν το άτομο παρουσιάζει κάποιο από τα παραπάνω συμπτώματα μη καθυστερήστε, καλέστε το 166 για το ασθενοφόρο. Ακόμη και αν τα συμπτώματα περάσουν, καλέστε το ασθενοφόρο.

FAST
 Όσο πιο γρήγορα μπορείτε να αναγνωρίσετε τα συμπτώματα και να πάρετε την επαγγελματική βοήθεια τόσο καλύτερα.

Τα συμπτώματα ενός εγκεφαλικού επεισοδίου μπορεί να ποικίλουν από άτομο σε άτομο, ανάλογα με το ποιο μέρος του εγκεφάλου επηρεαστεί. Οι λειτουργίες των διαφόρων τμημάτων του σώματος ελέγχεται από διάφορα μέρη του εγκεφάλου. Σύγχυση και έντονοι πονοκέφαλοι μπορεί να συμβούν ή ακόμα και απώλεια της συνείδησης σε πιο σοβαρές περιπτώσεις. Τα συμπτώματα μπορεί συχνά να βελτιωθούν μετά από μερικές εβδομάδες, όταν το πρήξιμο γύρω από το κατεστραμμένο τμήμα του εγκεφάλου υποχωρήσει.
Τα συμπτώματα μπορεί σταδιακά να υποχωρήσουν με την αποκατάσταση και τη θεραπεία, αλλά μερικοί άνθρωποι μένουν με ένα βαθμό ανικανότητας μετά από ένα εγκεφαλικό επεισόδιο η οποία εξαρτάται από την έκταση της βλάβης του εγκεφαλικού επεισοδίου.





 
Για να  προφυλαχτείτε από το εγκεφαλικό επεισόδιο θα πρέπει να :

• Παρακολουθείτε τακτικά την αρτηριακή πίεση. Η υψηλή πίεση αντίθετα με αυτό που πολλοί πιστεύουν μπορεί να μη δώσει κανένα σύμπτωμα όπως πχ κεφαλαλγία. Συνεχείς τιμές άνω των 150/90mmHg ανεξάρτητα ηλικίας ή φύλου χρειάζονται ρύθμιση. Πολύ σημαντική η τακτική σωματική άσκηση γύρω στα 30 λεπτά τις περισσότερες ημέρες της βδομάδας καθώς και η διατήρηση κανονικού σωματικού βάρους.

• Διακόψετε το κάπνισμα

• Τρώτε υγιεινά π.χ. χωρίς αλάτι και λιπαρά

• Οι διαβητικοί πρέπει να ακολουθείτε τις οδηγίες του γιατρού σας σχετικά με την άριστη ρύθμιση του σακχάρου αίματος.

• Υπάρχει συχνός έλεγχος για τυχόν ύπαρξη κολπικής μαρμαρυγής η οποία ευθύνεται για το σχηματισμό θρόμβων που μπορούν να προκαλέσουν απόφραξη εγκεφαλικών αρτηριών και εγκεφαλικό επεισόδιο.

• Σε περίπτωση που διαπιστώσετε ότι εμφανίζεται κάποιο από τα  συμπτώματα, όπως ξαφνική αδυναμία σε κάποιο άκρο ή σε μια πλευρά σώματος, αιφνίδια απώλεια όρασης ή ζάλη ή κεφαλαλγία θα πρέπει να σας προβληματίσουν και να σας οδηγήσουν στο ιατρό σας.